شخصی به نام اسحاق بن یعقوب نامه‌ای خدمت حضرت صاحب الأمر (ارواحنا له الفداء) نوشت و گفت مسائلی که برایم مشکل شد و نتوانستم حل کنم و نامه را به محمد بن عثمان دومین نائب از نواب خاص امام زمان داد که خدمت امام بدهد و جواب بگیرد. جواب نامه به خط مبارک امام آمد «فورد التوقیع بخطه الشریف» که چند بند داشت. یک بند آن این است که امام فرمود: وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ‌ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ ( کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، ج1، ص484)

در پیشامدهای مهّم به راویان حدیث ما مراجعه کنید زیرا که آنان حجّت من بر شما هستند و هم حجّت خدا بر آنان هستم.

کتابت عبارت "الحُجّةُ القائِمُ المَهدی (عجل الله تعالی فرجه)" به خط ثلث در سال 1378

بخشی از کتیبه‌ی ضریح مرقد مطهر حضرت امام رضا (علیه‌السلام)