ها علیٌّ بشرٌ کیفَ بشر
ربُّه فیه تَجَلّى وظَهَر
علی آمد بشر اما چه بشر
بشری کوست خدا را مظهر

هو وَالمَبْدَأُ شمسٌ و ضیاء
هو والوَاجِبُ نورٌ وقَمَر
علی و حق چو ضیاء و خورشید
علی و حقّ به‌مَثَل نور و قمر

مَا هو اللهُ ولکنْ مَثَلا
مَعَه اللهُ کَنارٍ وحَجَر
مَثَل حقّ بُوَد او نیست خدا
لیک با اوست چو سنگ آذر

اُذُنُ اللهِ وعَیْنُ الباری
یا له صاحبُ سَمْعٍ وبَصَر
خود، علی گوش و علی چشم خداست
ای عجب حقّ بوَدش سمع و بصر

شاعر:  ملامهرعلی تبریزی خویی

تضمین: سلیمان امینی تبریزی